30-10 tot 03-11

30-10-2011 Asian University

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Asian University. Hier werk Freek Olaf de Groot, een goede bekende van John. Via hem had John geregeld dat we hier een workshop konden geven over het Didactisch Analyse model. De deelnemers waren van Amerikaanse, Filippijnse en Thaise afkomst. Sommige waren al afgestudeerd en andere zaten nog maar net in hun eerste semester. Het is wel raar dat bijvoorbeeld Amerikaanse studenten pas heel laat met stage beginnen en ze keken er dus ook van op dat je in Nederland al meteen in het eerste jaar 2 dagen in de week stage ging lopen op een basisschool.

Wij hebben John tijdens de workshop geassisteerd en de deelnemers geholpen met de opdrachten. Dit was leuk op te doen. Ook een goede mogelijkheid om je Engels niveau op het gebied van onderwijstermen termen wat op te krikken.

Op het einde van de Workshop hielt ook de Directeur van de Asian University nog een toespraak over zijn beeld op onderwijs en de ideale leerkracht. Hieronder kun je een samenvatting van zijn speech lezen.

Volgens hem begint het allemaal bij de studenten die je in de klas hebt:

A good student:
-understanding (with teacher)
-redemption/fundamental
-application (je past het toe/leert het omdat je het wil gebruiken voor je beroep)
-innovation
-heart (je moet de leerlingen als persoon kennen, hun kwaliteiten en zwaktes)

A good teacher:
Sluit aan bij deze 5 kernbegrippen en zorgt ervoor dat deze tot bloei komen.

Uitleg:
Vertel het zo dat zelfs het domste kind het snapt.

Vragen:
Er worden soms domme vragen gesteld, maar laat een kind nooit merken dat dit een domme vraag is, want het is goed dat het kind het vraagt.

Engels les geven:
-Goede uitspraak oefenen en kinderen hardop laten praten, zodat ze ook durven te praten.
-Accent en klanken van woorden goed aanleren.
-De kinderen een dagboek laten bijhouden in het Engels, dan zou het Engels met stappen vooruit gaan.

Common sense is belangrijk!
Nieuwe dingen leren is goed en belangrijk, maar vergeet het verleden niet. Dit heeft ook veel mooie en goede dingen gebracht.

Aldus de president van de Pattaya asian university.

Als afsluiting vertelde hij ons dit gedicht:

Take Time

Old English Prayer Author Unknown

Take time to work, it is the price of success.

Take time to think, it is the source of power.

Take time to play, it is the secret of perpetual youth.

Take time to read, it is the foundation of wisdom.

Take time to be friendly, it is the road to happiness.

Take time to dream, it is hitching your wagon to a star.

Take time to love and be loved, it is the privilege of the gods.

Take time to look around, it is too short a day to be selfish.

Take time to laugh, it is the music of the soul.

Het was een hele innemende man met een iets wat rare kijk op onderwijs. Hij stamt namelijk af van een hele rijke familie die hun geld in het zakenleven hebben verdiend. Als speeltje heeft hij toen deze universiteit laten bouwen. Het gebouw en de middelen zijn daarom wel heel goed. Alleen aan het management schort nog een hele hoop. Ook Freek laat dit meerdere malen door schemeren in de gesprekken die we met hem hebben.

Na deze interessante middag zijn we ’s avonds nog lekker gaan eten met z’n allen en daarna hebben we voor de 2^e keer geprobeerd om naar de film te gaan. Dit keer waren we ruim op tijd dus niets kon ons nog gebeuren. Dachten we… we gingen eerst nog wat drinken om de tijd te doden en besloten daarna een kaartje te gaan kopen. Bij de kassa aangekomen verteld een medewerker ons even doodleuk dat de film vandaag niet draait omdat er te weinig animo was voor deze voorstelling. Weer geen film dus! Dan maar weer het terras op zoeken om wat te drinken. Ben benieuwd of het de derde keer wel zal lukken…

31-10-2011 Rustig Dagje

Vandaag hebben we het weer even rustig aan gedaan. De indrukken van gister even verwerkt en lekker gezwommen. De zon scheen vandaag veel en fel dus ook aan het bruine kleurtje wordt gewerkt.

’s Avonds hadden we met John en John afgesproken om te gaan eten en een Thaise voetmassage te nemen. De massage was heerlijk. Hierdoor gaan al je bloedvaten in je voeten en benen weer helemaal open staan zodat ook hier alle troep goed uit kan stromen. Sommigen vallen hier bij in slaap maar dat is me toch een raadsel hoe. Want ze masseren stevig. Je moet af en toe vragen of ze het wat rustiger aan willen doen.

Na de massage zijn we verderop wat gaan eten. Na het eten zijn we op tijd naar huis gegaan omdat we de volgende dag weer vroeg op moesten om naar het Mercy Centre te gaan.

01-11-2011 Mercy Centre ‘’Bringing hope to those in need!’’

Om 10 uur werden we vandaag opgehaald door Fred. De oprichter van Mercy Centre. Vandaag zouden we een kijkje gaan nemen op hun kantoor en bij het Mercy Centre zelf. Fred en zijn vrouw komen beiden uit Canada en hebben hier het initiatief genomen om Mercy Centre op te richten. Deze stichting biedt onderdag en scholing voor kinderen waarvoor de ouders zelf niet meer kunnen zorgen. Ze doen dus heel goed werk. De stichting leeft van donaties van bedrijven en mensen die het hart op de goede plaats hebben. Op zitten er 27 kinderen in het huis van Mercy Centre. Ze willen in de toekomst naar 50 kinderen toe. Hier moet echter nog wel wat voor gebeuren. Er moeten meer bedden komen, meer gebouwen en een fulltime zuster. De gebouwen die hiervoor nodig zijn, zijn al allemaal in aanbouw. Ze zijn er dus erg hard mee bezig om hun dromen te verwezenlijken. De stichting kan ook een beroep doen op vele vrijwilligers. Buiten het opvangen van kinderen zorgt de stichting ook nog voor studiegelden en lunchgelden voor zo’n 250 kinderen. Ook verzien ze een aantal ‘’slums’’ (sloppenwijken) eenmaal per week van voedselpakketjes. Ze vervullen dus een hele nobele taak.

’s Morgens hebben we hier rond gekeken en wat met de kinderen gespeeld. Daarna zijn we naar de school vlakbij gereden waar ook al kinderen van het Mercy Centre lessen volgen. We werden hier hartelijk begroet door de directeur. Deze sprak echter weinig tot geen Engels. Communiceren met hem was dus ook een hele opgaven. Hij bleef maar bezig met foto’s te laten zien van een schoolreisje dat ze gemaakt hadden naar de dierentuin van Bangkok. Hier was hij schijnbaar heel trots op. De school maakt zo’n 4 uitstapjes per jaar. Na een half uur foto’s kijken hebben we zelf maar besloten om rond te gaan kijken op de school. De school zag er vrij goed uit. De kinderen waren volgens mij in de meeste gevallen alleen bezig met waar ze zelf zin in hadden. In sommige lokalen was zelfs geen leerkracht aanwezig. Toen we zelf bij groep 8 binnen liepen en aanboden een spelletje te doen met de kinderen was de desbetreffende groepsleerkracht zo gevlogen. Ze kwam pas weer terug toen we klaar waren. Daarna heeft ze de kinderen nog wel allemaal aan ons voor gesteld. Voordat we gingen hebben we even duidelijk afgesproken met de directeur wat de bedoeling voor vrijdag zou zijn. Ze verwachte namelijk van ons dat wij een soort van spellendag voor de school zouden organiseren. We hebben met hem afgesproken dat we gedurende de hele middag per klas een aantal spelletjes zouden doen met de kinderen.

Eenmaal terug in het hotel zijn we nog lekker gaan zwemmen en ’s avonds hebben we met John en John gegeten en de dag geëvalueerd.

02-11-2011 Dagje Zwemmen

Vandaag was het weer een rustige dag. Om half 10 ontbeten en daarna met de taxi naar het centrum van Pattaya gegaan. We wilden namelijk met de boot naar het eiland Koh Larn hier vlak voor de kust. Het schijnt namelijk dat hier mooiere stranden liggen en dat de zee er een stuk helderder is. De vertrektijden van de boot waren echter heel ongunstig waardoor we niet konden gaan. Aangezien we ’s avonds om 6 uur met John en John hadden afgesproken om Wouter te verwelkomen en samen ergens een hapje te gaan eten. We hebben wel de vertrektijden voor aankomende zondag gevraagd en als het goed is gaan we dan een bezoekje brengen aan het eiland.

Morgen gaan we weer het Mercy Centre helpen. Ditmaal gaan we mee naar de slums om hier voedselpakketten uit de delen. Dit zal een hele speciale ervaring gaan worden. John heeft er ons al voor gewaarschuwd en nadrukkelijk gevraagd om er goed over na te denken of je het echt wilde omdat je nogal wat ‘’minder leuke’’ dingen te zien kon krijgen in deze slums. Maar ja ik wil het wel erg graag mee maken en zelf ervaren en zien hoe deze mensen leven. Dus we gaan ervoor!

03-11-2011 Food day!

Food day 03-11-2011:

Vandaag gingen we met mensen van Mercy Centre mee om voedselpakketten uit te delen in de ‘’slums’’ van Pattaya. Fred kwam ons rond 9 uur ophalen in het hotel. Daarna gingen we naar het kantoor waar we de voedsel pakketten nog moesten maken. In iedere voedselpakket zat een kilo rijst, 2 blikken sardientjes, 2 zakjes noodles en een flesje bakolie. In totaal hebben we 92 pakketjes gemaakt waarvan we er 35 hebben rond gebracht verdeeld over 2 sloppenwijken. Alle kinderen in de ‘’slums’’ kregen een pakje chocolade melk. Eerst bezocht de Mercy Centre wel 8 sloppenwijken. Dit hebben ze terug gebracht naar 3 omdat er in de andere ‘’slums’’ veel drugshandel was en er geen verbetering en dankbaarheid te zien was. Het Mercy Centre beperkt zich niet alleen in het geven van eten aan deze ‘’slums’’. Als het nodig is verzorgt het Mercy Centre ook reparaties aan de huisjes zoals nieuwe daken. Ook helpen ze met het slaan van waterputten en het aanleggen van toiletten. Af en toe doneren ze ook nog ventilators, Tv’s en kleren. Ook zorgen ze ervoor dat de mensen de nodige medische hulp krijgen en stimuleren ze de kinderen om naar school te gaan. Ze nemen dan ook het collegegeld en lunchgeld van de kinderen voor hun rekening. Ze doen dit nu al voor +/- 250 kinderen hier in de regio. In een van de sloppenwijken heeft het Mercy Centre zelfs een kerkje laten bouwen waar de mensen diensten kunnen bijwonen. Ze komen hier elke avond samen en bidden hier gezamenlijk, kijken tv en dansen samen. De 3^e ‘’slum’’ wordt maar 1 keer per maand bezocht. In deze slum wonen vooral Cambodjaanse mensen die vrijwel allemaal een baan hebben. De mensen hier verdienen zo’n 150 Baht per dag. Dit komt neer op zo’n 4.25 €. De mensen verdienen hun geld met het verzamelen van afval en het verkopen van hun zelfgemaakte producten. De mensen in de 2 slums die wij hebben bezocht vertrouwen het Mercy Centre volledig en zijn de mensen ook heel dankbaar voor hun werk. Dit hebben ze laten blijken door laatst 5000 Baht te doneren aan de stichting. Ze hadden dit geld zelf ingezameld en verdient met het verkopen van eigen gemaakte producten. Dit terwijl ze het geld zelf zo hard nodig hebben. ‘’Now isn’t that something’’, aldus Fred. Een andere slum stond er laatst op dat ze samen met Fred naar de winkel gingen om nieuwe schoenen voor hem te kopen. Ook dit was om hun dankbaarheid te tonen voor het werk van Mercy Centre. Als mensen van de slums vragen hebben of extra hulp nodig hebben kunnen ze Mercy Centre altijd raad en hulp vragen. Hiervan maken ze ook regelmatig gebruik.

Ik vond het uitdelen van de voedselpakketten een hele bijzondere ervaring. Wel had ik me de situatie erger voor gesteld als dat die was. De mensen hadden namelijk een goede toilet voorziening, stroom, tv, radio, ventilatoren en een eigen waterbron. De huisjes en de kleren zagen er wel allemaal versleten uit. Het was leuk om te zien hoe sommige kinderen super blij werden van een pakje chocolade meld terwijl andere er niet naar omkeken. Ook binnen de slums is er dus een duidelijk verschil tussen arm en ‘’rijk’’. Al met al was het weer een indrukwekkende dag met veel tegenstellingen. De mensen in de slums hier zijn ook echt een volk apart. De rest van de bevolking wil er ook weinig mee te maken hebben. Op hulp van de lokale bevolking hoeven de slums dus zeker niet te rekenen.

Morgen Gamingday op de basisschool. Ben benieuwt hoe dit zal gaan verlopen aangezien er bijna niemand op deze school Engels spreekt of begrijpt…